Στρίβειν δια…των εκλογών

“ Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξηλεύεται” – Μια πανάρχαια στερεότυπη έκφραση , η οποία, όπως δείχνει η τρέχουσα επικαιρότητα, έχει συνάμα και αξία διαχρονική: Πληθαίνουν. μέρα με τη μέρα, οι φωνές μέσα από την ηττημένη πολιτική παράταξη εναντίον εκείνου που, εκών- άκων, παραμένει ακόμη ηγέτης της μέχρι, όπως προσδιόρισε εκείνος, τις 9 Νοεμβρίου. Ένα χρονικό διάστημα που είναι υπεραρκετό για να εισπράξει ο κ. Καραμανλής από τους τέως συντρόφους του το κάθε λογής τίμημα για την εκλογική συντριβή, στην οποία ο ίδιος οδήγησε το κόμμα του.
Οι (τέως) υποτελείς του θα του προσάψουν ότι , εντελώς αυτόβουλα και εναντίον όλων των δυσμενών προοπτικών, κυριολεκτικά έπαιξε στα ζάρια όλα τα πλεονεκτήματα που απολάμβαναν ως κυβερνώσα παράταξη. Μια κατηγορία που ήδη σχεδόν απροκάλυπτα διατύπωσε ο εξίσου “γαλαζοαίματος"εξάδελφός του και η οποία θα επιτείνεται όσο ο ίδιος πεισματικά θα αρνείται να συνδράμει την αποδεκατισμένη ΝΔ, η οποία ήδη σπαράσσεται από εμφύλια διένεξη, παραμένοντας ως εγγυητής της όποιας ενότητας μέχρι την εκλογή του νέου αρχηγού. Μια στάση που αποκαλύπτει τη νοοτροπία και τη ψυχοσυνθεση εκεινου που , απομονωμένος ο ίδιος μέσα στο γυάλινο πύργο του πορφυρογέννητου, δεν ακούει τις απελπισμένες εκκλήσεις του πόπολου που τον περιζώνει…
΄Εχει ωριμάσει, νομίζω, η στιγμή που θα είναι σε θέση ο ουδέτερος ερευνητής να αξιολογήσει μια περίοδο της νεοελλνικής ιστορικής μας περιπέτειας που έχει λήξει οριστικά, μετά την πρόσφατη εκλογική ετυμηγορία. Η περίοδος του Νεο-Καραμανλισμού έκλεισε αφήνοντας πίσω της μια Ψωροκώσταινα ακόμη φτωχώτερη, με μια τεράστια μαύρη τρύπα στο δημόσιο ταμείο της.
Μια περίοδος που σφραγίστηκε από την ψυχοσύνθεση και τις μεθοδους διακυβέρνησης ενός αιρετού άρχοντα, ο οποίος μέχρι την ύστατη στιγμή στην κυριολεξία προέβαλε με ψεύδη τα “επιτευγματα” της διακυβέρνησής του, αποκρύπτοντας, ενώ εγνώριζε, από τον λαό “του” την δραματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών . ΄Ενα συνειδητό ψεύδος, μια εξαπάτηση, οι συνέπειες της οποίας δεν πρόκειται να διαταράξουν διόλου τις ειδυλλιακές ημέρες που θα απολαμβάνει στο εξής ο τέως πρωθυπουργός μετά την ακούσια συνταξιοδότησή του.
Οι μέρες που ακολούθησαν την εκλογική συντριβή, με την ανάληψη της εξουσίας από το νικητή, παρέχουν στον ουδέτερο ερευνητή ένα ακόμη κριτήριο αξιολόγησης. ΄Ετσι, σε αντίθεση με το νέο πρωθυπουργό, ο οποίος έδωσε το στίγμα της μελλοντικής διακυβέρνησης, επιλέγοτας ως συνεργάτες μια πλειάδα από κατά τεκμήριο άφθαρτους και ειδικά κατηρτισμένους συνεργάτες, ο τέως πρωθυπουργός προτίμησε, πριν από εξη χρόνια, να αναδείξει σε καίριες θέσεις του κράτους έναν όμιλο δικών του ανθρώπων, για τον οποίο, ο προσδιορισμός ως “συμμορία” δεν θα ήταν διόλου ατυχής. Όπως αποδείχθηκε από τα σκάνδαλα της περιόδου αυτής (ομόλογα, Βατοπαίδι, “κουμπάροι” κλπ.) η έξαρση της δημόσιας διαφθοράς είναι το κυρίαρχο στοιχείο, το στίγα της περιόδου του Νεο-Καραμανλισμού. ΄Ενα χαρακτηριστικό που σημαδεύει ακόμα και το στενό περιβάλλον του τέως πρωθυπουργού, με την ανύψωση ενός αυλικού από το στενό του περιβάλλον στη Θεσσαλονίκη (του “Χριστάρα”, όπως ο ίδιος τον αποκαλούσε) σε “γκάουλαϊτερ” του υπουργείου Πολιτισμού.
Το “ στρίβειν δια του αρραβωνος”, η κλασσική μέθοδος του κάθε προικοθήρα να αποφύγει τις συνέπειες από την εξαπάτηση που διέπραξε είχε την εφαρμογή του και στην περίπτωσή μας: ο “γαμπρός” αφού προσήλθε, “σεμνά και ταπεινά” , στο συνοικέσιο, εγκατέλειψε ( με το colpo grosso των εκλογών που επιχείρησε) στην τύχη της την Ψωρωκώσταινα-νύφη ακόμα φτωχώτερη.