Δυοίν θάτερον

Μια από τις κύριες ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τον θεσμό της κεντρικής εξουσίας, από την απώτατη Αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, είναι το αδιάλειπτο ενδιαφέρον που επιδεικνύι ο εκάστοτε κάτοχός της για μακροημέρευση στον υψηλό του θώκο. ΄Ενα τυπολογικό χαρακτηριστικό διαχρονικό, που ενοπίζεται κυρίως στις μεθόδους που μετέρχεται ο άρχοντας για να ανιχνεύσει τις προθέσεις των υπηκόων του αλλά και να προβλέψει κάθε μελλοντική τους, ενδεχομένως εχθρική προς αυτόν, ενέργεια. ΄Ετσι, σημαντική θέση στο άμεσο περιβάλλον του ανώτατου άρχοντα (στις αυλές του σατράπη της Ανατολής αλλά και του Μακεδόνα βασιλέα κατά την Αρχαιότητα ή του βυζαντινού αυτοκράτοτρα και του ηγεμόνα στη Δύση κατά το Μεσαίωνα ) κατείχαν οι κάθε λογής μάντεις και προφήτες, οι οποίοι, εκτός από τις προβλέψεις για τα μελλούμενα, κατείχαν και το υψηλό προνόμιο να συμβουλεύουν τον αυθέντη τους πώς να προφυλαχθεί από τους μελλοντικούς εχθρούς του.
Τη θέση των οιωνοσκόπων στο περιβάλλον του άρχοντα κατέχουν σήμερα, στο λαμπρό νέο κόσμο μας, οι δημοσκόποι που, σε αγαστή συνεργασία με τους “εικονοποιούς” (image makers), προβάλλουν το είδωλο του υψηλού εργοδότη τους, προσαρμοσμένο στις εκάστοτε βαρομετρικές συνθήκες που επικρατούν στο συλλογικό φρόνημα των υπηκόων. Τα γκάλοπ λοιπόν αποτελούν κι’ αυτά ένα μέσο , με το οποίο η Εξουσία χειραγωγεί το φρόνημα του υπηκόου σήμερα. ΄Ενα δεδομένο που εξακολουθεί να ισχύει παρόλο που βέβαια οι σημερινές δημοσκοπικές μέθοδοι δεν συγκρίνονται, ως προς την αντικειμενικότητά τους με τις προφητείες των αστρολόγων και των μάντεων.
Τα αποτελέσματα των σφυγμομετρήσεων , ωστόσο, επειδή ακριβώς αντικατοπτρίζουν μιαν αντικειμενιή εικόνα της Κοινής γνώμης σε μια δεδομένη στιγμή προσφέονται και για μια διαφορετική ανάγνωση. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: το γεγονός της παραίτησης του κ. Βερελή από τη βουλευτική ιδιότητα αξιολογήθηκε θετικά από το 63% των “κοινών” πολιτών και αυριανών ψηφοφόρων.Μιας παραίτησης που συνοδεύτηκε από το μανιφέστο του πολιτικού αυτού κατά της σήψης και διαφθοράς που χαρακτηρίζουν τα δημόσια ήθη στη χώρα μας σήμερα. Γεγονός όμως, το οποίο αξιολογήθηκε διαφορετικά από το σύνολο σχεδόν των κομματικών σναδέλφων του κ. Βερελή από τους οποίυς μόνον δύο επαίνεσαν δημόσια τη στάση του.
Η προφανής αυτή δυσαρμονία στην εκφραση των “κοινών” πολιτών από τη μια πλευρά καιτων ανθρώπων της Εξουσίας από την άλλη δεν είναι, κατά τη γνέωμη μου τυχαία, αλλά ατανακλά μια βαθειά αντικειμενική αντίθεση που χωρίζει τους δυο κόσμους: τον κόσμο της Εξουσίας (του “παλατιού”) από τον κόσμο των αρχοομένων (της “καλύβας”).
Δυοίν θάτερον λοιπόν, μιας και για το γεγονός της πρόσφατης παραίτησης προσφέρονται δυο εκδοχές, ανάλογα σε ποια όχθη βρίσκεται κανείς. Αν παραμείνουμε στην όχθη του 63% των ανεπιτήδευτων υπηκόων που αυθόρμητα επαίνεσαν την πράξη αυτή γεναιότητας του πολιτικού, τότε ασφαλώς θα ατενίσουμε με περισσότερη αισιοδοξία τα μελλούμενα, μιας και “δεν είναι όλοι τους ίδιοι”.
Υπάρχει όμως και η όχθη κάποιων insider της πολιτικής μας σκηνής, οι εμπειρίες των οποίων τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η παραίτηση του βουλευτή αποτελεί μια ευφυή κίνηση στη σκακιέρα, με την οποία πρόλαβε κάποιες ενέργειες του αρχηγού του, ο οποίος, για να παρουσιάσει την εικόνα του αποφασιστικού ηγέτη, δεν θα δίσταζε να στείλει στην πολιτική έρημο και εξορία τον κ. Βερελή.
Δυοίν θατερον… με την προσωπική μου έκφραση υων συγχαρητηρίων του απλού πολίτη για τη γενναία πράξη του πολιτικού..