Wednesday, December 9, 2009

Από την σκοπιά του “καθημερινού” ανθρώπου

" O άνδρας είναι η κεφαλή του σπιτιού, αλλά η γυναίκα είναι ο τράχηλος που την κινεί ". Mια παροιμία από την Κ. και Ανατολική Ευρώοη , χαρακτηριστική για τη θυμόσοφη διάθεση αλλά και τον ρεαλισμό των λαών που κατοικούν τον γεωγραφικο αυτόν χώρο: Τσέχοι, Σλοβάκοι, Πολωνοί, Ούγγροι, Ρουθένοι και άλλες μικρότερες εθνοτικές ομάδες που παρέμειναν υπήκοοι της Αυστροουγγρικής μοναρχίας μέχρι το ΄18, αλλά και οι κάτοικοι των γερμανικών κρατιδίων καθώς και τα εκατομμύρια των Εβραίων που ήταν εγκατεσπαρμένοι με τα χαρακτηριστικά χωρια τους (τα “stedl”) στην ύπαιθρο του χώρου αυτού. Ένα ποικιλοχρωμο εθνο-γλωσσικό μωσαϊκό που ανέδειξε ωστόσο μια κοινή στάση ζωής απέναντι στην αυταρχική Εξουσία. Μια συλλογική νοοτροπία όπου, εκτός των άλλων, αντανακλάται η μακραίωνη εμπειρία από τα δεινά της (φαινομενικής) ανδροκρατίας, αλλά και η νοσταλγία για το αρχικό στάδιο της κοινωνικής οργάνωσης της ανθρωπότητας, τη μητριαρχία.
Την παραπάνω παροιμία ( που είχα και εγώ ακούσει στα χρόνια “των σπουδών και των περιπλανήσεών” μου στην Κ. Ευρώπη ) μου ξανάφερε στο νου η πρόσφατη αναμέτρηση για την αρχηγία στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Παίρνοντας λοιπόν κι΄εγώ τη θέση του “κοινού” υπηκόου θα σημειώσω ότι είναι κρίμα που δεν τα κατάφερε τελικά η κυρία που διεκδικούσε το αξίωμα. Μια γυναίκα πολιτικός, η οποία κέρδισε τη δική μου εκτίμηση με τη στάση της ήδη από τότε που ήταν υποψήφια για δήμαρχος των Αθηνών. Σοφή αποδείχθηκε τελικά η τότε ψύχραιμη στάση που τήρησε μέχρι το τέλος η νέα δήμαρχος των Aθηνών, που ζύγισε τους λόγους της και δεν ακολούθησε τον πολιτικό της αντίπαλο σε άκαιρες λεκτικές εκτροπές και ανώφελες επιδείξεις κοκκορομαχίας.
Χωρίς να είμαι οπαδός του συγεκριμμένου πολιτικού κόμματος, πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο για την γενικότερη πολιτική ζωή της χώρας μας , αν οι εσωκομματικές κάλπες εξέφραζαν μια διαφορετική ετυμηγορία. Για να παραφράσω κάπως τα λόγια του ποιητή: " Όσα δεν μπόρεσε να καταφέρει ο κόσμος των ανδρών με την κενή ρητορεία του, επέτυχαν θριαμβευτικά οι γυναίκες με τη χάρη τους και μόνον" (Σέξπιρ, "Eρρίκος Στ΄"). Tο άρωμα γυναίκας αποτέλεσε για όλους εμάς, τους καταπονημένους από τον καταιγισμό των κενόλογων και ανιαρών προεκλογικών συνθημάτων, μιαν υψηλή αισθητική απόλαυση.
Οι εσωκομματικές εκλογές είχαν όμως και ένα παρεπόμενο, το οποίο θα επιδράσει ασφαλώς στην εξελιξη των πραγμάτων στην πολιτική μας καθημερινότητα. Ο νέος ηγέτης του κόμματος που εκπροσωπεί το μείζον μέρος της σημερινής Δεξιάς είναι, όπως δήλωσε πολλές φορές, αποφασισμένος να ξαναφέρει στο μαντρί κατά προτεραιότητα τα απολολώτα πρόβατα που, προς ώρας, έχουν προσφύγει στο μαντρί του (επίσης δεξιού) γείτονα. ΄Ενας ανταγωνισμός, ο οποίος είναι ήδη ορατός στη συμπεριφορά του ηγέτη του Λ.Α.Ο.Σ., ο οποίος , με την πρόσφατη εμφάνισή του στη Βουλή, αλλά κυρίως με τον λόγο του μας αποκάλυψε ένα μικρό μέρος από την πραγματική του ταυτότητα.
“Ουδεν κακόν αμιγές καλού”: η ανάδειξη στον προεδρικό θώκο ενός ακραιφνέστερου δεξιού ίσως στερήσει τον λαλίστατο ηγέτη του ΛΑ.Ο.Σ. από το πλήθος εκείνο των ενθουσιώντων οπαδών που τον ακολουθούσαν, όπως εκείνοι του σοφιστή Ηρώδη του Καβάφη πιστοί πράττοντας "κατά που θέλει και κατά που κάμνει ". ΄Ισως οι Έλληνες δεν ακολουθήσουν τελικά τις προτροπές του σοφιστή Hρώδη .

No comments: