Wednesday, September 19, 2007

Vox populi

Μετεκλογικό το σημερινό σημείωμα, θα αναφερθεί στο κύριο γεγονός των ημερών, σε ένα φαινόμενο που αποτελεί μια ιστορική σταθερά από τους αρχαιότατους χρόνους και που δεν έλειψε και από την τρέχουσα συγκυρία: στη «φωνή του λαού» που αρθρώθηκε και πάλι την περασμένη Κυριακή αλλά και σε δυο κατηγορίες (πανάρχαιές εξίσου) από τους νέους μας αιρετούς άρχοντες: σ’εκείνους που καμώνονται ότι εκφράζουν το «λαό» και μιλούν τη γλώσσα του, αλλά και σ’ εκείνους που, ανήμποροι να αφουγκραστούν την vox populi, τη λαϊκή φωνή και τη βούληση που εκφράζει, βλέπουν τα σχέδιά τους να ματαιώνονται και τις προσδοκίες τους να αποκαλύπτονται φρούδες.
Μια εμβληματική μορφή, για να ξεκινήσουμε από την πρώτη κατηγορία, ένα αρχέτυπο εισέρχεται, μαζί με καμιά δεκαριά πιστούς του συντρόφους, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ανεμίζοντας θριαμβικά τα φλάμπουρα με τις παραδοσιακές αξίες της Δεξιάς. Είναι η διαχρονική φιγούρα τιυ εραστή της Εξουσίας που ισχυρίζεται ότι, μόνον εκείνος, αφουγκράζεται τη φωνή του λαού «του». Είναι ο κλασικός δημαγωγός, ο λαϊκιστής όπως τον αποκαλούμε σήμερα, που, για παράδειγμα, θα παρασύρει τους λαούς, μέσα στην οικονομική μιζέρια του Mεσοπολέμου, να τον ψηφίσουν για να ανέλθει στο θώκο της Eξουσίας αλλά και ο σημερινός δραστήριος καναλάρχης, ο ηγέτης του Λαϊκού Oρθόδοξου Συναγερμού, που μάς υπόσχεται σήμερα κυριολεκτικά λαγούς με πετραχήλια.
Είναι ο λαλίστατος αρχηγός που γοήτευσε αρκετούς από τους συνέλληνες να τον ακολουθήσουν: το Μήτσο από τα Mανιάτικα, που φυλά την εικόνα του "βασιλιά μας" δίπλα στο εικονοστάσι, τη Φιλοθέη από τα Σπάτα με τα κομποσκοίνια στους καρπούς, τον ηγούμενο μιας μονής στην Aττική που προσβλέπει στη νίκη της Oρθοδοξίας και του ηγέτη του, τον συνταξιούχο-νοσταλγό των ημερών της "Eπανάστασης", τον θεωρητικό "καθηγητή" που έχει αποκαλύψει τη συνωμοσία των "Σοφών της Σιών", τον νεοπαγανιστή άεργο νέο που πιστεύει ακράδαντα ότι η ομάδα Έψιλον, οι Έλληνες από τα πέρατα της γής θα κατισχύσουν τελικά όλων των επίβουλων εχθρών του γένους….Φιγούρες όλοι τους από τη νεοελληνική περιπέτεια του παρελθόντος που θα αναδείξουν, με την προχθεσινή ψήφο τους, τον πολιτικό αρχηγό που ισχυρίζεται ότι , μόνον εκείνος, αφουγκράζεται και ακολουθεί τις εντολές του λαού «του» σε παράγοντα του κοινοβουλευτικού μας βίου.
Ας περάσουμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία των αιρετών αρχόντων, εκείνων που δεν ακούν τη vox populi, κατηγορία που έκαμε αισθητή την παρουσία της μέσα στο σκηνικό των πρόσφατων εκλογών. Θα αναφερθώ λοιπόν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκεκριμένα, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, παραβλέπει έναν εμπειρικό κανόνα που ισχύει ανέκαθεν στην πολιτική:ότι, δηλαδή, η αποτελεσματικότητα της πολιτικής εξαντλεί τα όριά της εκεί ακριβώς όπου επικρατεί η συλλογική αυτενέργεια, ο αυθορμητισμός που εκπηγάζει από τη μάζα των αρχομένων, από τον «λαό». Mε άλλα λόγια: η Iστορία των νεοτέρων χρόνων μας διδάσκει ότι ακόμα και το πιο περίτεχνο και στέρεο οικοδόμημα, που μπορεί να σχεδιάστηκε στο χάρτη και να ανεγέρθηκε από τους πολιτικούς άρχοντες, αποδείχτηκε τελικά ένας χάρτινος πύργος, όταν φούντωσε αυθόρμητα η αντίδραση των αρχομένων, του «λαού».
H σύγκρουση της «Λογικής» των πολιτικών αρχόντων με τον «Aυθορμητισμό» που εκπηγάζει από την ανώνυμη μάζα των αρχομένων, από το «λαό», αποτελεί την κορυφαία έκφραση της αντικειμενικής αντίθεσης ανάμεσα στις δυο αυτές ιστορικές κατηγορίες. Tο παράδειγμα που θα υπενθυμίσω εδώ είναι χαρακτηριστικό: Στις 12 Iανουαρίου του 1848 γεμίζουν οι δρόμοι του Παλέρμο από τους επαναστατημένους υπηκόους του Φερδινάνδου B’ της Nεαπόλεως. Kατά τις αμέσως επόμενες ημέρες, η επαναστατική φλόγα θα εξαπλωθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Iταλίας, ενώ, ένα μήνα αργότερα, θα στηθούν τα επαναστατικά οδοφράγματα στις εργατικές συνοικίες του Παρισιού. Ένα κύμα που εκπηγάζει αυθόρμητα από τις λαϊκές μάζες θα πλημμυρίσει ολόκληρη την Eυρώπη (Iταλία, Γερμανία, Aυστρία και Oυγγαρία αλλά και Γαλλία, Eλβετία και Aγγλία) και θα παρασύρει, κατά το σημαδιακό έτος 1848, το περίτεχνο σύστημα ισορροπιών που είχαν επιβάλει στους λαούς της Eυρώπης μετά το 1815 ο Mέττερνιχ και ο, αντίστοιχος με τον σημερινό O.H.E., διεθνής συνασπισμός της Iεράς Συμμαχίας.
Αρνείται λοιπόν να αφουγκραστεί τα μηνύματα που έρχονται «από κάτω», τις δημοσκοπήσεις, αλλά και, το κυριότερο, την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αντιτάσσει στον Αυθορμητισμό των οπαδών της παράταξής του τη δική του Λογική και εκείνων που τον περιστοιχίζουν. Μια στάση, που, όπως μας διδάσκει η ιστορική εμπειρία, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τον ίδιον αλλά και για την παράταξή του...

3 comments:

ange-ta said...

σωστός για τον Καρατζαφέρη, σωστός και για τον Γ/άκη!

Για τον δεύτερο τα κανάλια θα επαναφέρουν τη τάξη

την καλησπέρα μου.

Ph. Malingoudis said...

Αγαπητή μου Αnge-ta,
πιστεύω, πέρα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός και καθεμιάς μας, ότι στις μέρες μας έχουμε ανάγκη από αιρετούς άρχοντες με οραματισμό. Ο Β. Βενιζέλος είναι μια από τις σπάνιες αυτές περιπτώσεις. Είθε οι κομματικοί παρακοιμώμενοι να μην ανακόψουν την πορεία του...

ange-ta said...

σωστά, συμφωνώ, αλλά θα περάσει από τέτοιους ανέμους..... που θα ζηλέψει τις θύελες!
Και μετά, φοβάμαι πως θα βγεί με εικόνα λιγάκι τσαλακωμένη.
Ρίχτε ενα βλέφαρο να δείτε τι λένε γι αυτόν τα μπλόγκ!
Πάντως, επειδή τον έχω ακούσει πολλές φορές (οχι στην τιβι), θεωρώ ο,τι έχει τον πιο αριστερό λόγο που γνωρίζω ανάμεσα στους πολιτικούς μας!