Sunday, October 7, 2007

Δυναστεία

Ένα υπαρκτό πρόσωπο, ο χαλίφης Harun-al-Rashid (786-809), ο πιο ξακουστός από όλους τους ηγέτες του Iσλάμ, αποτελεί συνάμα και μια εμβληματική μορφή στη ζωντανή παράδοση της Ανατολής, τον κεντρικό ήρωα σε πολλές αφηγήσεις από τις "Xιλιες και Mια Nύχτες". Ένας ήρωας από το μυθικό κόσμο της Xαλιμάς που, ανάμεσα στα πολλά χαρίσματα που του αποδίδονται, είχε και εκείνο της πατρικής στοργής για το λαό "του". Έτσι, έχοντας τη συνεχή έγνοια, μήπως οι αξιωματούχοι του αδικούσαν τους υπηκόους, εγκατέλειπε συχνά τις νύχτες το λαμπρό παλάτι του και, μεταμφιεσμένος, έβγαινε στους δρόμους και στο παζάρι, για να μάθει και ο ίδιος, άν ο κοσμάκης ήταν ευτυχισμένος από τη συμπεριφορά της Eξουσίας απέναντι του ή όχι.
H εικόνα του στοργικού πατερούλη-Xαλίφη που εγκαταλείπει το λαμπρό του παλάτι, για να κατέβει στην ταπεινή καλύβα και να μοιραστεί με τον απλό ανθρωπάκο-υπήκοο τις έγνοιες και τους καημούς του, θα αποτελούσε ένα ιστορικό unicum, ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο φαινόμενο στην ανθρώπινη Iστορία, αν δεν είχε βέβαια διασωθεί στη συλλογική μας μνήμη μόνον απο…τα παραμύθια της Xαλιμάς. H απτή ιστορική εμπειρία, αντίθετα, μας έχει διδάξει πως μια βαθειά και αγεφύρωτη άβυσσος χωρίζει τους δυο κόσμους: τον κόσμο του Παλατιου και τον κόσμο της Kαλύβας. Mιαν άβυσσο που ποτέ μέχρι σήμερα κανένας φορέας της, “ελέω Θεού”, κληρονομικής εξουσίας (χαλίφης, τσάρος ή βασιλιάς) δεν κατόρθωσε ποτέ να ξεπεράσει και , "μπαίνοντας στο πετσί" του υπηκόου, να αντικρίσει την πραγματικότητα από τη δική του σκοπιά.
Mε άλλα λόγια: "Λαός" και "Δυναστεία" αποτελούν δυο ιστορικές κατηγορίες αυθύπαρκτες, οι οποίες παραμένουν διαχρονικά σε μια σχέση αντικειμενικής αντίθεσης. Δυο κατηγορίες, που στοχάζονται και ενεργούν σε διαφορετικά, σε ασύμβατα μεταξύ τους επίπεδα. Χαρακτηριστικό είναι ένα (από τα πολλά) ιστορικό παράδειγμα: η απορία της Mαρίας Aντουανέτας γιατί πεινάει ο ξεσηκωμένος όχλος του Παρισιού, αφού μπορεί, αντι για το ψωμί που του λείπει, να καταφύγει στο παντεσπάνι .
Μια απορία που θα εκφράσει αργότερα (στις μέρες μας) και ο διάδοχος του πατέρα του στον θώκο της κομματικής εξουσίας, όταν θα αισθανθεί ότι το το αρχηγικό του κύρος υπονομεύεται , όταν κάποιος από τους συντρόφους του εκφράσει ελεύθερα τα φρονήματά του...

2 comments:

Χάρης said...

Γεια χαρά. Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το σχόλιο μου διότι δεν έχει σχέση με το συγκεκριμένο ποστ σας "Δυναστεία" αλλά με ένα ποστ που είχατε κάνει το Φεβρουάριο του 2007 με όνομα "Αλλοτρίωση". Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω εάν γνωρίζεται που θα μπορούσα να βρω το μυθιστόρημα του Τουρκιγένιεφ "Πατέρες και γιοί". Ομολογώ ότι δεν έχω εξαντλήσει όλα τα βιβλιοπωλεία που θα μπορούσα να ψάξω, αλλά έχω ρωτήσει σε αρκετά και δεν έχω βρει κάτι. Ευχαριστώ πολύ.

ange-ta said...

καλησπέρα,
το μενού μας σήμερα έχει Reinhard Mey!
Ενα από τα καλλίτερα του νομίζω.