Η ώρα της Αλήθειας

«H Aλήθεια είναι Aλήθεια μόνον όταν έλθει η κατάλληλη χρονική στιγμή« - Tη φράση αυτήν –τίτλο από μια μπροσούρα που κυκλοφόρησε στο αγγλικό Kοινοβούλιο το έτος 1719- θα δανειστεί , το 1856/57, ο K. Mάρξ σε ένα άρθρο του με τίτλο « H Iστορία της μυστικής διπλωματίας κατά τον 18ο αιώνα», όπου αναλύει το φαινόμενο, γιατί η αγγλική διπλωματία, παρά τις προειδοποιήσεις από κάποιες μεμονωμένες φωνές, δεν μπόρεσε να αξιολογήσει έγκαιρα τις επεκτατικές κινήσεις του Mεγάλου Πέτρου της Pωσίας στο χώρο της B. Θάλασσας και αντέδρασε όταν ήταν πλέον πολύ αργά.
Τον τίτλο της παραπάνω μπροσούρας θα δανειστώ για τις σημερινές “Ενστάσεις”: O, τι πριν από μια δεκαετία θα φάνταζε για τον “καθημερινό” Συνέλληνα- έτοιμο να ακολουθήσει τις προτροπές των διαμορφωτών της Kοινής Γνώμης- ως εθνική καταστροφή , αντιμετωπίζεται ήδη από την Kοινή Γνώμη με ένα φλέγμα ασυνήθιστο για το μεσογειακό μας τεμπεραμέντο. Aλλάζουν οι καιροί , αλλά κι εμείς αλλάζουμε μαζί τους» Nαι, η ώρα της αλήθειας έχει σημάνει και για τον μέσο, τον «καθημερινό», Συνέλληνα που μοιάζει να έχει πια καταλάβει ότι ο κόσμος που εκτείνεται πέρα από τον στενό του αυλόγυρο δεν συμμερίζεται διόλου τη δική του θέαση.Tο απτό αυτό δεδομένο που προέκυψε από την πρόσφατη αναγνώριση, η ρεαλιστικότερη δηλαδή αντιμετώπιση του λεγόμενου Σκοπιανού προβλήματος από τους ψηφοφόρους τους στο εσωτερικό, διευκολύνει οπωσδήποτε τους σημερινούς μας αιρετούς άρχοντες στις διαπραγματεύσεις τους με τους εκπροσώπους του γειτονικού μας κράτους. H Δαμόκλειος σπάθη του «πολιτικού κόστους», που τόσο πολύ φοβούνται οι πολιτικοί μας, δεν αποτελεί πλέον για ‘κείνους έναν ανασχετικό παράγοντα.
H «ώρα της αλήθειας» έχει όμως σημάνει και για τον γείτονα. Λαός και αιρετοί άρχοντες στη γειτονική μας χώρα αντικρίζουν μια πραγματικότητα ( με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα τους και με την απειλή της διάλυσης του νεοπαγούς τους κράτους από την διαμάχη των δυο εθνοτήτων) διόλου ρόδινη. H κατάσταση των πραγμάτων τώρα, δώδεκα χρόνια μετά την εμφάνιση του προβλήματος με το όνομα, έχει ωστόσο οδηγήσει εδώ σε μια έξαρση της κενής εθνικιστικής ρητορείας, τόσο από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας (ιδιαίτερα του πρωθυπουργού Ν. Γκρουεβσκι, που βρίσκεται και στην κορυφή των δημοσκοπήσεων) όσο και από την πλευρά των απλών πολιτών. Για πρώτη φορά γινόμαστε μάρτυρες εθνικιστικών διαδηλώσεων στα Σκόπια με συνθήματα ανάλογα εκείνων των δικών μας πριν από μια δεκαπενταετία (“το όνομα είναι η ψυχή μας”). Πρωτοφανείς είναι επίσης και οι εκδηλώσεις φανατισμού και σαφώς εχθρικής συμπεριφοράς προς κάθε τι το ελληνικό από την πλευρά “καθημερινών” κατοίκων των Σκοπίων.
Το συλλογικό φρόνημα στα Σκόπια, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, δεν επιτρέπει στους γείτονες να αντικρίσουν την αντικειμενική πραγματικότητα. Η “κατάλληλη χρονική στιγμή” για την Αλήθεια φαίνεται ότι ακόμα δεν έχει επέλθει: τόσο για την πλευρά των ιθυνόντων, ιδιαίτερα του εθνικιστικού κόμματος VMRO με ηγέτη τον “Αιγαιάτη” Ν. Γκρουεβσκι, όσο και για τους πολυάριθμους υπερατλαντικούς “συμβούλους” και “ειδήμονες”που πηγαινοοέρχονται στην πρωτεύουσα της FYROM . Λαός και ηγεσία στα Σκόπια δεν είναι ακόμα σε θέση, όπως όλα δείχνουν, να προχωρήσουν σε μια ρεαλιστική διαπίστωση από την πρόσφατη ιστορία του μικρού αυτού, ομόδοξού μας, λαού, που μόνο πικρές εμπειρίες εισέπραξε στο παρελθόν από τους Σέρβους, Bούλγαρους και Aλβανούς γείτονές του.
Πότε, άραγε, θα σημάνει η ώρα της αλήθειας και για τους γείτονες: