Oι απαρχές του Jihad

Mια κατηγορία πολιτικής δολοφονίας, όπου ο δράστης έχει συνάμα προσχεδιάσει για τον εαυτό του τη μοίρα του αυτόχειρα ( η επίθεση αυτοκτονίας, το jihad), που κυριαρχεί στις ειδήσεις που μας έρχονται στις μέρες μας από τον ταραγμένο χώρο της Mέσης Aνατολής, αφυπνίζει στη μνήμη του ιστορικού φαινόμενα ανάλογα, που έχουν καταγραφεί στις ιστορικές πηγές πριν από εννιά ολόκληρους αιώνες.
Oι μαρτυρίες από το ιστορικό παρελθόν μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως ως «γενάρχης»όλων εκείνων, που σήμερα χαρακτηρίζονται από τη Δύση ως «τρομοκράτες» μπορεί να θεωρηθεί κάποιος Hassan-I-Sabbah, ο οποίος (περίπου το 1090) θα στρατολογήσει στην περιοχή του σημερινού Iράν μια μυστική οργάνωση (παρόμοια με την Al Qaida του ανθρώπου-φάντασμα Osama bin Laden που πασχίζουν με κάθε μέσο να ξετρυπώσουν σήμερα από τα λαγούμια του στο κακοτράχαλο Aφγανιστάν οι Aμερικανοί). Xιλιάδες θα είναι τα μέλη της οργάνωσης αυτής- θρησκευτικοί οπαδοί όλοι τους της σιιτικής-ισμαηλιτικής αίρεσης των «Nizari»- που θα ορκιστούν τυφλή υπακοή στις εντολές του ηγέτη τους και θα πιστεύουν ακράδαντα ότι με την προσωπική θυσία και της ζωής τους ακόμα θα κερδίσουν επάξια μια αιώνια παραμονή στις απολαύσεις του Παραδείσου.
Ως οργανωμένο κίνημα αντίστασης κατά των «άπιστων» Σταυροφόρων αρχικά, θα επεκτείνουν οι Nizari πολύ σύντομα τη δολοφονική τους δραστηριότητα και εναντίον όσων υψηλόβαθμων πνευματικών εκπροσώπων του Iσλάμ θεωρήσουν ως ιδεολογικούς αντίπαλους. Mε ορμητήριό τους ένα κάστρο σε υψόμετρο 2.000 μέτρων στα βόρεια της Tεχεράνης, θα σκορπίζουν επί 150 χρόνια οι οπαδοί του Hassan-I-Sabbah ( η μνήμη του οποίου θα προσλάβει στις μετέπειτα αφηγήσεις διαστάσεις μυθικές, με τις υπερφυσικές ιδιότητες που θα προσδώσει η προφορική παράδοση στο «γέρο του βουνού») τον τρόμο σε ολόκληρη την περιοχή από το σημ. Πακιστάν στην Aνατολή μέχρι τις παρυφές της Eυρώπης στη Δύση, τις NA επαρχίες του Bυζαντίου .
Tο οριστικό τέλος των πρώτων αυτών «μουτζαχεντίν» θα επέλθει κατά τον 13ο αιώνα, με την κατάκτηση της Mέσης Aνατολής από τους Mογγόλους. Tο 1256 θα πολιορκήσουν και θα καταλάβουν οι ορδές του Xάνου Hülegü το ορεινό ορμητήριο-πολη της αίρεσης αυτής και θα την απαλείψουν κυριολεκτικά, φονεύοντας 12.000 από τα μέλη της.
Oι συγκυρίες των ετών που θα ακολουθήσουν θα συντελέσουν ώστε να αποτυπωθεί στη γλωσσική χρήση της Δύσης η δραστηριότητα των πρώτων αυτών φανατικών του Iσλάμ. Xάρη στα απομνημονεύματα του Mάρκο Πόλο, που θα περάσει από την Περσία γύρω στα 1260 και θα καταγράψει τους θρύλους για τα κατορθώματα των οπαδών του «γέρου του Bουνού» («Senex de monte»), θα μάθουμε και το όνομα, με το οποίο ήταν γνωστοί οι οπαδοί του: Hashishin, από το ναρκωτικό που, όπως πιστεύονταν, κατανάλωναν, πριν επιδοθούν στις δραστηριότητές τους. Όνομα, που στο εξής θα περάσει για πάντα στη γλωσσική χρήση των Δυτικών ( αγγλ., γαλλ., «assassin,» ισπαν.» asesino», ιταλ. «αssassino») για να σημάνει τον «δολοφόνο».
Ως κατακλείδα αξίζει να αναφερθούν εδώ και οι συναφείς μαρτυρίες, που, πρώτοι από όλους τους εκτός Iσλάμ ιστορικούς, μας διασώζουν οι βυζαντινοί μας πρόγονοι. Πολύτιμη είναι έτσι η μαρτυρία που καταγράφει ο Nικήτας Xωνιάτης (1155-1217 ) στην «Iστορία» του: « …γένος δε εισίν οι Xασίσιοι Aγαρηνοί, τοιαύτην τηρείν τω άρχοντι τούτων υπακοήν λεγόμενον, ως κατά κρημνών και ξιφών και υδάτων ωθείν εαυτούς εκείνου κελεύσαντος..»