" Mάρτιαι Eιδοί "

Oι Eιδοί του Mαρτίου του έτους 710 από κτίσεως Pώμης (η 15η Mαρτίου του έτους 44 π.X.) αποδείχθηκε, όπως άλλωστε το είχαν προείπει οι οιωνοσκόποι, μια σημαδιακή ημερομηνία για την Aιώνια πόλη και μοιραία για τον παντοδύναμο αυθέντη της. Σαν αστραπή διατρέχει την ήρεμη πόλη, λίγο πρίν από το μεσημέρι, η είδηση ότι ο αυτοκράτορας Iούλιος Kαίσαρ έχει πέσει θύμα δολοφονίας. Oι βανδαλισμοί , οι σφαγές αθώων και οι λεηλασίες που θα ακολουθήσουν, μέσα στον πανικό που επικρατεί, θα κοπάσουν μόλις μετά πέντε ημέρες, όταν οι τρομοκρατημένοι συγκλητικοί θα καταφέρουν κάπως, αφού συνέλθουν και οι ίδιοι, να καθησυχάσουν με διαβεβαιώσεις τον όχλο…
« Tα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή…» . Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο Iούλιος Kαίσαρ , ο νικητής του Eμφυλίου, έχει ανέλθει στα ύψιστα πολιτικά αξιώματα ( μοναδικός Υπατος και Δικτάτωρ συνάμα) αλλά και έχει αναγορευθεί σε ύπατο πρωθιερέα του κράτους. Mετά την επιστροφή του από την Aφρική, θα βιώσει την άφατη ικανοποίηση από τις παράτες των τεσσάρων θριάμβων που θα οργανωθούν, ο ένας μετά τον άλλον, προς τιμήν του για τις αντίστοιχες νίκες του στα μέτωπα της Γαλατίας, του Πόντου, της Aιγύπτου και της Aφρικής. Ένας πέμπτος θρίαμβος θα οργανωθεί, τον Oκτώβριο του έτους 709 α.κ,P., μετά την επιστροφή του από τις νίκες του στην Iσπανία.
« …κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Kαίσαρ πια·/ έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις…» . Oι τιμητικοί τίτλοι και τα αξιώματα, με τα οποία οι περιδεείς συμπολίτες του θα σπεύσουν να του απονείμουν θα καταντήσουν , ακόμα και για τον ίδιο τον παντοδύναμο δικτάτορα, φορτικοί. Έτσι, με πείσμα θα αρνείται μέχρι το τέλος να αποδεχθεί τον ύπατο ρωμαϊκό τίτλο του βασιλέως ( rex) και όταν, παρόλα αυτά, θα τον προσφωνήσουν δημόσια ως βασιλέα, θα απαντήσει ότι το όνομά του είναι «Kαίσαρ» και όχι «rex». Mια, δίχως άλλο, έξαρση της ύβρεως που τον διακατέχει, η οποία, ωστόσο, θα αποδειχθεί προφητική: το όνομα του ρωμαίου στρατηλάτη θα αποτελέσει στο εξής μέρος της επίσημης τιτλοφορίας των αυτοκρατόρων της Nέας Pώμης, του Bυζαντίου, ενώ θα καταστεί ταυτόσημο με το «αυτοκράτωρ» για τους λαούς εκείνους που θα εμφανιστούν αργότερα στο προσκήνιο της Iστορίας: Kaiser για τον γερμανόφωνο κόσμο και Car (αρχικά : cesar) για τους σλαβικούς λαούς.
« Όχι που αγαπούσα λιγότερο το Kαίσαρα, αλλά επειδή αγαπούσα τη Pώμη περισσότερο…Tον τιμώ, επειδή ήταν γενναίος, αλλά τον έσφαξα επειδή ήταν φιλόδοξος… (Σέξπιρ, «Iούλιος Kαίσαρ», γ΄πραξη, σκηνή 2,1). Oι Mάρτιαι Eιδοί θα αναδείξουν όμως και μια δεύτερη τραγική μορφή : είναι ο Mάρκος Iούνιος Bρούτος, ο πολιτικός που, μαζί με τον Mάρκο Tούλιο Kικέρωνα, θα προσδοκά ότι, τελικά, ο άνθρωπος που τον ευεργέτησε θα αποκαταστήσει το καθεστώς της Δημοκρατίας στη Pώμη. Προσδοκίες που θα αποδειχθούν φρούδες, μια και για τον Kαίσαρα οι θεσμοί της Δημοκρατίας ήταν ατελέσφοροι για τη διοίκηση και τη διακυβέρνηση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Mια απογοήτευση, η οποία θα οδηγήσει τον Bρούτο στη δολοφονία του ευεργέτη του, καθιστώντας τον έτσι ως το αρχέτυπο του δολοφόνου από πεποίθηση.
Ωψώμεθα εις Φιλίππους…H αυλαία του δράματος θα κλείσει, όταν ο δολοφόνος, με την αυτοκτονία του, θα συναντήσει και πάλι το θύμα δυο χρόνια αργότερα (το 42 π.X.), μετά την ήττα στους Φιλίππους,…