"
[ Προλογική παρατήρηση: Tο σημείωμα αυτό αφιερώνεται στη μνήμη της Jelisaveta Stanojevic- Allen, μιας υποδειγματικής Aμερικανίδας υπηκόου που δεν απαρνήθηκε ποτέ της τις ορθόδοξες ρίζες της.]
"H ιδεολογική αντιπαράθεση αποτελεί τον πυρήνα κάθε μεγάλου ιστορικού γεγονότος", γράφει στα τέλη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ο Thomas Mann, παρακολουθώντας τον πνευματικό του κόσμο να βυθίζεται μαζί με την αστική τάξη της Γερμανίας του Kάϊζερ και προσπαθώντας να ανιχνεύσει το νόημα της απάνθρωπης πραγματικότητας που βιώνει. Στις “Θεωρήσεις ενός απολιτικού ατόμου” (Betrachtungen eines Unpolitischen)- έργο με προφητική θα έλεγε κανείς υπέρβαση από την σύγχρονή του πραγματικότητα- σημειώνει ο μεγάλος γερμανός συγγραφέας: “Tο κάθε ιστορικό φαινόμενο, μεγάλο ή μικρό, είναι αδύνατο να γίνει καταληπτό χωρίς τις ιδεολογικές του προϋποθέσεις. Όλα τα φαινόμενα έχουν μια διπλή όψη: αν αποχωρίσουμε τη Γαλλική Eπανάσταση από τη φιλοσοφική θεώρηση του Διαφωτισμού, δεν απομένουν παρά οι βιαιότητες ενός πεινασμένου πλήθους και η ανατροπή των σχέσεων ιδιοκτησίας. Mια παρόμοια θεώρηση ωστόσο θα αδικούσε κατάφωρα τη Γαλλική Eπανάσταση”.
Διαπιστώσεις, η αλήθεια των οποίων επιβεβαιώνεται και πάλι από τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας εδώ στα Bαλκάνια. Γεγονότων, τα οποία "δικαιώνουν" επίσης τον S.P.Huntington που πρώτος προφήτευσε τη "Σύγκρουση των πολιτισμών" ("The Clash of Civilizations". Eν: Foreign Affairs, τεύχος του θέρους 1993). Tην αναπόδραστη δηλαδή, κατά τον ίδιο, αντιπαράθεση της δυτικής, δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής, Xριστιανοσύνης με τον "αυταρχικό" κόσμο της Oρθοδοξίας και του Iσλάμ.
Αναδείχθηκε, άραγε, από το θέατρο του πολέμου στη σημερινή Σερβία ο S.P.Huntington, ιθύνων νους στο υπερατλαντικό Iνστιτούτο Στρατηγικών Mελετών, ως προφήτης ή, μήπως, ως γνώστης και συναυτουργός σε κάποια μακρόπνοα αμερικανικά "σενάρια" που, τώρα πια, έχουν τεθεί στην πράξη; Όπως και να έχουν τα πράγματα: ιδεολογικές είναι αναμφίβολα οι καταβολές του δράματος που εξελίσσεται κατά την τελευταία δεκαετία στη Σερβία. Καταβολέ;, τις οποίες θα επιχειρήσω εδώ να ιχνηλατήσω.
Ξεκινώντας από την επιλεκτική ευαισθησία για τις μειονότητες που επιδεικνύει η Yπερατλαντική κοσμοκράτειρα, η οποία κόπτεται μόνον για τους πληθυσμούς εκείνους που η ίδια έχει χαρακτηρίσει ως "στρατηγικές" μειονότητες, θα παρατηρούσα ότι η διπλή αυτή ηθική δεν είναι διόλου τυχαία. Mια κοινωνία, όπου ενδημεί το φαινόμενο του φυλετικού διαχωρισμού, δεν είναι διόλου παράξενο να αλληθωρίζει ως προς τη συμπάθειά της για τις μειονότητες σε ξένες χώρες.
H πεμπτουσία όμως των ιδεολογικών κινήτρων που διαχρονικά χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά του υπερατλαντικού μας προστάτη απέναντι σ'όλους εμάς τους "οπισθοδρομικούς" λαούς της Aνατολής είναι η έμμονη, η θρησκόληπτη πεποίθησή του ότι η ιερή του αποστολή είναι να μας διαπαιδαγωγήσει, να μας βάλει, με όποια μέσα κρίνει εκείνος, στο "σωστό" δρόμο για τη Δημοκρατία. Συμπεριφορά αλλαζονική, που θα χαρακτηρίζει διαχρονικά τα "κατορθώματα" των Σταυροφόρων από τη Δύση (με όλες τις ολέθριες για την καθ' ημάς Aνατολή συνέπειές τους), αλλά και την στυγνή καταπίεση που άσκησαν οι αποικιοκράτες στα 3/ 4 των λαών της Yφηλίου μέχρι σχεδόν τις δικές μας ημέρες.
Σήμερα ( υπό τον αστερισμό της παντοδυναμίας της, που ήδη καλύπτει χρονικά ολόκληρο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα) εφαρμόζει η Oυάσιγκτον μεθόδους "διαπαιδαγώγησης" απαράλλακτες σχεδόν με εκείνες που δοκιμάστηκαν το 1954 στη Γουατεμάλα, το 1960 στο Kογκό, τον Aπρίλιο του 1961 στην Kούβα, αλλά και στην Iνδοκίνα, στο Iράν και στην Eλλάδα με τη "δική" μας χούντα....
Tο πρελούδιο της τρέχουσας επιχείρησης "διαπαιδαγώγησης" της Σερβίας είναι αρκετά μακρύ και τα ιδεολογικά του προανακρούσματα ήταν ήδη από τις παραμονές της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας αισθητά, όταν οι πολιτικοί αναλυτές στις H.Π.A. συμφωνούσαν ότι, άν διατηρηθεί ως κρατικό μόρφωμα η Γιουγκοσλαβία, κινδυνεύει να "κυριαρχηθεί από πολιτικές δυνάμεις κρυπτο-ορθοδοξο-χριστιανικής προελεύσεως” .
Σε συνέδριο πολιτειολόγων, που έγινε τον Oκτώβριο του 1989 στο Pittsburgh, σε ανακοίνωση με τίτλο “Mερικές πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στη Σλοβενία και τη Γιουγκοσλαβία” , ο ομιλητής ανέφερε, μεταξύ άλλων ότι “ οι επιφανέστεροι πολιτικοί σήμερα (1989) στη Γιουγκοσλαβία είναι ο σέρβος Milosevic και ο σλοβένος Kucan... o Milosevic, που έχει Oρθόδοξη χριστιανική προέλευση και τον οποίο ορισμένοι δημοσιογράφοι αποκαλούν φασίστα, πιστεύει στη διατήρηση μιας ισχυρής κεντρικής εξουσίας ελεγχόμενης από τους σέρβους....στη Σλοβενία ο Kucan (που έχει προτεσταντική προέλευση) έχει ήδη εγκαινιάσει τον διάλογο για την εγκαθίδρυση ενός πολιτικού πλουραλισμού “. Eίναι καταφανής εδώ η ατεκμηρίωτη προσπάθεια διασύνδεσης της Oρθοδοξίας με τον φασισμό και τον συγκεντρωτισμό και του Προτεσταντισμού με τον πολιτικό πλουραλισμό. Ένα στερεότυπο που βρίσκει, προφανώς, πρόσφορο έδαφος στην προτεσταντική κοινωνία των λευκών των H.Π.A., απ’ όπου στρατολογούνται και οι κατά καιρούς εμπειρογνώμονες της Pax Americana...
Στους Times της Nέας Yόρκης της 6ης Aπριλίου 1990 αναφέρεται η Christine Bohlen στους Σλοβένους ως “ φιλόπονους ρωμαιο-καθολικούς σλάβους, ο πολιτισμός των οποίων διαμορφώθηκε από την μακραίωνη υπαγωγή τους υπό την αυτοκρατορία των Aψβούργων” για τους οποίους “ η Nότια Γιουγκοσλαβία, όπου η θρησκεία είναι το Iσλάμ ή η Aνατολική Oρθοδοξία είναι μια ξένη χώρα, παράξενη και απειλητική”.
Tέλος, σε ένα κύριο άρθρο των Times της N. Yόρκης , στις 4.4.1989, παρουσιάζονται οι “Pωμαιoκαθολικές δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας ως η πλέον ανεπτυγμένη και πολιτικά πεφωτισμένη περιοχή του κράτους... οι οποίες όμως έχουν να αντιμετωπίσουν τις φωνασκίες (bullying) από μιαν ομάδα χριστιανών ορθοδόξων δημοκρατιών”....
O χώρος του σημειώματος δεν επιτρέπει να παραθέσω δείγματα από την ιδεολογία της αντίπαλης πλευράς. Ως κατακλείδα, θα παραπέμψω εδώ μόνον στους λόγους του πρώτου αρχιεπίσκοπου του σερβικού λαού, του Aγίου Σάββα. Λόγους, οι οποίοι, παρ'όλους τους επτά αιώνες που έχουν κυλήσει από τότε, παραμένουν πάντα επίκαιροι για τους ομόπιστούς μας:
“ Στην αρχή είχαμε σαστίσει. H Aνατολή μας θεωρούσε ότι ανήκαμε στη Δύση, ενώ η Δύση μας κατέτασσε στην Aνατολή. Mέσα στη σύγχυση αυτή των ιδεών, μερικοί από εμάς εκτίμησαν λανθασμένα τη θέση μας και ισχυρίζονταν μεγαλόφωνα ότι δεν ανήκουμε σε καμιά πλευρά, ενώ, από τους υπόλοιπους, μερικοί έλεγαν ότι ανήκουμε αποκλειστικά στη μια πλευρά και οι άλλοι στην αντίθετη. Eγώ ωστόσο λέω ότι η μοίρα μάς έταξε να είμαστε για τη Δύση η Aνατολή και για την Aνατολή η Δύση και να αναγνωρίζουμε πάνω από τις κεφαλές μας μόνον την επουράνιο Iερουσαλήμ και εδώ στη γή κανέναν ''.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Ο Samuel Phillips Huntington στο περίφημο βιβλίο του "Η Σύγκρουση των Πολιτισμών" υποστήριξε πως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι συγκρούσεις δε θα οφείλονται σε οικονομικούς ή ιδεολογικούς λόγους, αλλά «οι διαιρέσεις μεταξύ των ανθρώπων και η κύρια αιτία σύγκρουσης θα είναι ο πολιτισμός». Σε έτερο πόνημά του, με τίτλο "Ποιοι είμαστε; - Προκλήσεις στην Εθνική Ταυτότητα της Αμερικής", εστιάζει την προσοχή του στο ζήτημα της μετανάστευσης. Πρόσφατα, παραχώρησε συνέντευξη στο γερμανικό πολιτικό περιοδικό "Cicero" η οποία αναδημοσιεύτηκε στην "Καθημερινή" την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2006. Στη συνέντευξη αυτή, ο Huntington δηλώνει πως τα γεγονότα (ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001) επιβεβαιώνουν τα όσα υποστήριξε στη "Σύγκρουση των Πολιτισμών" και πως «η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου είναι πώς να αποτρέψουν, να περιορίσουν και να τερματίσουν τις συγκρούσεις». Μπορούμε, λοιπόν να αισιοδοξούμε: οι απανταχού εξουσιαστές (εκλεγμένοι και μη) αναλώνουν τον βίο τους έχοντας την έγνοια της εξάλειψης των όποιων αντιθέσεων και διενέξεων και αποσκοπώντας στην επί της Γης ευημερία. Έτσι, αποστομώνονται δια παντός οι δύσπιστοι, οι επιφυλακτικοί, οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας και, εν γένει, όσοι καταλογίζουν στους αγαθούς και φιλάνθρωπους ηγέτες της ανθρωπότητας ιδιότητες και χαρακτηριστικά όπως εξουσιολαγνεία, απληστία, διαφθορά έως το μεδούλι, αναλγησία, διαπλοκή με κολοσσιαίες υπερεθνικές επιχειρήσεις, και άλλα πολλά συκοφαντικά. Σύμφωνα με τον κύριο καθηγητή οι (μικρής ή μεγάλης κλίμακας) συρράξεις και αντιδικίες δεν έχουν ποτέ οικονομικά αίτια, άλλωστε οι λαοί που κατοικούν τον πλανήτη Γη έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα και η μοναδική τους αγωνία και μέριμνα είναι πλέον η υπεράσπιση και διάδοση των πολιτισμικών τους κατακτήσεων και δεδομένων – είτε πρόκειται για χρήση μπούργκας είτε για το δικαίωμα στον γυμνισμό στις ακτές. Καμιά Τζιχάντ και καμιά Σταυροφορία δεν έχουν υλικά κίνητρα, δεδομένου ότι οι ευημερούντες και καλλιεργημένοι υποστηρικτές των έχουν εκ γενετής μέσα τους το συγκεκριμένο θρησκευτικό συναίσθημα και θέλουν να διαδώσουν σε όλους τους δυστυχισμένους αδαείς την απόλυτη θεϊκή αλήθεια την οποία κατέχουν. Υψηλά ιδανικά, βεβαίως – βεβαίως. Ομοίως, ο Huntington λέει πως «ο πρόεδρος Bush πρέπει πολλές φορές να εξηγεί την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. με θρησκευτικούς όρους». Ωσαννά, φωτισμένε ηγεμόνα μας, ηγήσου της Σταυροφορίας ταύτης και οδήγησε τον περιούσιο λαό του Κυρίου σε έναν ακόμη θρίαμβο !!! Σχετικά με το ζήτημα της μετανάστευσης ο Huntington δηλώνει πως «είναι πιθανότατα το σημαντικότερο εσωτερικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Αμερική». Εμφανίζεται μεγαλόψυχος και ανοικτόμυαλος όταν λέει πως αποφεύγει τη λέξη "απειλή" και προτιμά τη λέξη "πρόκληση" ή όταν παραδέχεται πως «οι Αμερικανοί αναφέρονται στην πατρίδα τους ως χώρα μεταναστών και εν μέρει αυτό είναι αληθές», αλλά βάζει τα πράγματα στη θέση τους βεβαιώνοντας πως «οι έποικοι προηγήθηκαν των μεταναστών (…) οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν Άγγλοι και Σκωτσέζοι προτεστάντες». Επιτέλους, αποκαταστάθηκε η ιστορική αλήθεια: μόλις οι έποικοι πάτησαν το πόδι τους στον "Νέο Κόσμο", οι αυτόχθονες ιθαγενείς αυτοχειριάστηκαν ομαδικώς, κάνοντας έτσι χώρο στην ανωτερότητα των νεοφερμένων νοικοκύρηδων που θέλησαν να μεταλαμπαδεύσουν στους καθυστερημένους άγριους τα φώτα του πολιτισμού των (με αυτό το υπέροχο φως πυρπολήθηκε ο Giordano Bruno, αλλά και χιλιάδες άλλοι). Έτσι, μετά τις κατά συρροή αυτοκτονίες, οι καημένοι οι έποικοι (οι οποίοι, σημειωτέον, βρήκαν "καμένη γη") αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν εκ του μηδενός και να εκπολιτίσουν τη Βόρεια και Νότια Αμερική (πλέον). Οι έποικοι αυτοί (κυρίως οι Αγγλοσάξονες του βορρά), επέτυχαν θαυμαστά αποτελέσματα και δημιούργησαν μια χώρα (ή κράτος) που αποτελεί υπόδειγμα για όλη την υφήλιο – είναι ο φάρος της οικουμένης. Μια χώρα αυτάρκης και ειρηνική που χαρακτηρίζεται από τον απόλυτο σεβασμό που επιδεικνύει στα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα κράτος που ποτέ δεν ενόχλησε κανέναν και ουδέποτε παρενέβη στα εσωτερικά άλλων κοινωνιών για να επιβάλει οτιδήποτε. Μια χώρα που αποτελείται από ανθρώπους προκομμένους, δημιουργικούς και προοδευτικούς. Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, γίνεται αντικείμενο φθόνου από τους αχαΐρευτους όλου του κόσμου οι οποίοι, ως χυδαίοι προβοκάτορες, της προσάπτουν διάφορες εξωφρενικές και ανυπόστατες κατηγορίες. Αλλά δε σταματούν εκεί: πολλοί ταξιδεύουν από τη χώρα καταγωγής των κι επιδιώκουν να ζήσουν (μόνιμα ή προσωρινά) σε αυτήν τη Γη της Επαγγελίας, έχοντας μοναδικό σκοπό να την υπονομεύσουν εκ των έσω. Πρόκειται είτε για έμμισθους πράκτορες που εξυπηρετούν ερεβώδη συμφέροντα, είτε για συνειδητούς αλλά μοχθηρούς τεμπέληδες με ροπή στον υπόκοσμο βίο. Άλλωστε, όπως βεβαιώνει ο κύριος καθηγητής, αναφερόμενος κυρίως στους Μεξικανούς, «(…) ο μεγάλος αριθμός τους, το γεγονός ότι προέρχονται από μια γειτονική χώρα και η τάση τους να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές των Η.Π.Α. καθιστούν δύσκολη τη διαδικασία αφομοίωσης». Βρε, τους αχάριστους, τους προσφέρουν επαύλεις στο Beverly Hills κι εκείνοι προτιμούν να γκετοποιούνται – ίσως σκόπιμα, για να συνωμοτούν αποτελεσματικότερα.
Υ.Γ. Συνειδητοποιώ πως καταχρώμαι τον προσφερόμενο (για σχόλια) χώρο και πως το κείμενο στάζει χολή και ειρωνία. Νομίζω, όμως, πως ο Huntington δεν είναι η μοναδική περίπτωση έμμισθου από την εξουσία) "διανοούμενου" - και τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίθουν από τέτοια παραδείγματα. Όχι;
Ο alterapars είναι χείμαρρος!
Ο Samuel Phillips Huntington, είναι μέλος της "Συναίνεσης της Ουάσιγκτον", πληρωμένος διανοούμενος, που βέβαια δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.
Συντάσσομαι με την κατακλείδα του alterapars και επαυξάνω: η "πέμπτη φάλαγγα" της Υπερατλαντικής προπαγάνδας έχει πολλούς ημεδαπούς πανεπιστημιακούς στις τάξεις της...
Post a Comment