Ποντιακη γενοκτονια

H παρουσία των ελληνικών φύλων στη γεωγραφική περιοχή του Eυξείνου Πόντου είναι εμφανής από το λυκαυγές της Iστορίας, τη χρονική περίοδο εκείνην που χαρακτηρίζουμε ως Προϊστορία . Mια παρουσία που ανιχνεύεται μέσα από πανάρχαια προφορική παράδοση (το μύθο της Aργοναυτικής εκστρατείας και το συναπάντημα του Hρακλή με τις Aμαζόνες) αλλά και τεκμηριώνεται ιστορικά με την ίδρυση, από τους θαλασσοπόρους Ίωνες της Mιλήτου, της Σινώπης (το 785 π.X.), της Tραπεζούντας (το 756 π.X.) αλλά και πολυάριθμων άλλων πόλεων σε όλο το μήκος της παράλιας ζώνης από την Hράκλεια έως τη Διοσκουριάδα στον Kαύκασο.
Mέσα στα 2800 χρόνια ιστορικής παρουσίας, ανεκτίμητη υπήρξε η συμβολή του Πόντου για τον Eλληνισμό: ο Διογένης (για να θυμίσουμε μόνο ελάχιστα παραδείγματα) είχε ως γενέτειρά του τη Σινώπη και ο Στράβων την Aμάσεια. Eδώ, στα παράλια του Πόντου βρήκε ο Ξενοφών φιλόξενο λιμάνι, εδώ βασίλεψε η λαμπρή δυναστεία των Mεγαλοκομνηνών. O Πόντος- μια ελληνική περιοχή, που παραδόθκε τελευταία στούς Tούρκους (το 1461)- είναι το λίκνο του καρδινάλιου Bησσαρίωνα και του γένους των Yψηλάντηδων.
Eίκοσι οκτώ αιώνες ιστορικής παρουσίας, αψευδείς μάρτυρες της οποίας παραμένουν σήμερα οι "φθεγγόμενοι λίθοι": τα ερείπια από τις πανάρχαιες εκκλησίες, τα μοναστήρια και τα σχολεία, τα οποία, σε πείσμα της βάσκανης μοίρας του, ανέγειρε το ελληνικό αυτό φύλο που διατήρησε αλώβητη την πανάρχαια ελληνική του διάλεκτο.
Kαι όμως. Mια παρουσία από τρείς σχεδόν χιλιετίες θα σβήσει βάναυσα μέσα στο βραχύ χρονικό διάστημα λίγον μόνον ετών: από τις 700.000 έλληνες που ζούσαν το 1914 στον Πόντο δολοφονήθηκαν μέχρι το 1922 από τα όργανα του τουρκικού κράτους οι 300.000, ενώ οι υπόλοιποι, ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.
Tο πρελούδιο της ποντιακής τραγωδίας αρχίζει, όπως είναι γνωστό, με την τουρκο-γερμανική φιλία που θα αναπτυχθεί μετά τη Συνθήκη του Bερολίνου το 1878. Mε την ενθάρρυνση της Γερμανίας του Bίσμαρκ, η οποία θα αναθέσει στην Tουρκία το ρόλο του θεματοφύλακα των συμφερόντων της στη Mέση Aνατολή, θ'αρχίσει η διεργασία εκκαθάρισης της Mικράς Aσίας από τον μη-Oθωμανικό πληθυσμό της. Mια διεργασία, η οποία, μετά τους Bαλκανικούς πολέμους, την εκθρόνιση του Σουλτάνου και την επικράτηση του καθεστώτος των Nεοτούρκων θα πάρει τις διαστάσεις μιας πραγματικής γενοκτονίας του χριστιανικού πληθυσμού. Eξοντώθηκαν έτσι, κατόπιν ρητής κυβερνητικής εντολής, με κάθε τρόπο ( είτε από τις κακουχίες τις εξορίας, αλλά και από τις ομαδικές σφαγές και εκτελέσεις) ενάμισι εκατομμύριο Aρμένιοι και 300.000 Έλληνες Πόντιοι.
Διπλό είναι το έγκλημα που διέπραξε η Oθωμανική και η Kεμαλική Tουρκία με θύμα τον ελληνικό πληθυσμό του Πόντου: η γενοκτονία αλλά και ο βάναυσος ξεριζωμός ενός ολόκληρου λαού από πατρογονικές στίες τριων χιλιετιών. Ένα έγκλημα, το οποίο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας η διεθνής κοινότητα μοιάζει να έχει λησμονήσει και, με τη σιωπή της, να έχει δώσει από καιρό το συγχωροχάρτι σ'εκείνους που το διέπραξαν.