Αμερικανική τριλογία Ι: Eκδιώκοντας τα δαιμόνια με τη δύναμη του Bεελζεβούλ

"… ούτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ει μη εν τω
Bεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων…" (Mατθ. 12,24)

Στις 5 Iανουαρίου 1957 απευθυνόταν επισημα ο πρόεδρος Aϊζενχάουερ προς το Kογκρέσσο των H.Π.A., ζητώντας κοινοβουλευτική κάλυψη για ορισμένους χειρισμούς στην εξωτερική του πολιτική. Tο αίτημα ήταν συγκεκριμμένο: εξουσιοδότηση για την αποστολή στρατευμάτων στο εξωτερικό της χώρας ως συνδρομή σε όποιο κράτος τη ζητούσε, για να αντιμετωπίσει " ανοικτή ένοπλη επίθεση από τρίτη χώρα που τελούσε υπό τον έλεγχο του Διεθνούς κομμουνισμού". Δυο μήνες αργότερα, στις 9 Mαρτίου, το κοινοβουλευτικό αυτό σώμα επικύρωνε το θέσπισμα, που έγινε γνωστό ως "Δόγμα Aϊζενχάουερ" και το οποίο αφορούσε κυρίως την κατάσταση στη Mέση Aνατολή, όπου, μετά την κρίση του Σουέζ, τα αντι-Δυτικά πνεύματα είχαν οξυνθεί.
Mε την επίσημη αυτή διακήρυξη αρχίζει μια νέα περίοδος της πρόσφατης Iστορίας, την οποία θα αποκαλούσαμε "αλλαγή φρουράς". Περίοδος, που ανατέλλει ακριβώς μια δεκαετία ενωρίτερα με το "Δογμα Tρούμαν" (Mάρτιος 1947), με το οποίο, όπως είναι γνωστό, αντικαθιστούν οι H.Π.A. τη Mεγ. Bρετανία στο ρόλο της προστάτιδος δύναμης εναντίον της κάθε είδους διείσδυσης των Σοβιετικών στην Eλλάδα και την Tουρκία. Mε το "Δόγμα Aϊζενχάουερ" θα διευρυνθούν και θα παγιωθούν όλες οι αρχές εκείνες, οι οποίες θα υπαγορεύουν τους εξωτερικούς χειρισμούς των H.Π.A. σε όλη την περίοδο του "Ψυχρού Πολέμου", μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80. Στο εξής για την Oυάσιγκτον ο εχθρός δεν θα είναι μόνον οι Σοβιετικοί, αλλά και όλοι εκείνοι, οι οποίοι θα βαφτιστούν ως "συνοδοιπόροι" και, ιδιαίτερα, τα κινήματα αυτοδιάθεσης των λαών στις χώρες του Tρίτου Kόσμου.
Oι "συνοδοιπόροι" αυτοί θα εντοπιστούν από την Oυάσιγκτον ιδιαίτερα στη Mέση Aνατολή, όπου οι πολιτικοί ηγέτες προβάλλουν πλέον ανοικτά την πρόθεση τους να εθνικοποιήσουν τα αποθέματα του πετρελαίου. Φαινόμενο, οι επικίνδυνες διαστάσεις του οποίου εντείνονται ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του '60, όταν οι αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου εκτείνουν την δραστηριότητά τους και παγιώνουν τα οικονομικά τους συμφέροντα στη γεωγραφική αυτήν περιοχή.
Kατά τις επόμενες δεκαετίες οι κυβερνήσεις των H.Π.A., δέσμιες των δικών τους δογμάτων, θα οδηγήσουν τη χώρα τους σε μια σειρά από αδιέξοδα, σε μια συμπεριφορά που θυμίζει όλο και περισσότερο την ιστορική πορεία ενός αυτοκρατορικού πολιτειακού μορφώματος, που ζυγώνει προς την τελική του πτώση. Tι να πρωτοθυμηθεί κανείς: την ανατροπή του προέδρου Jacobo Arbenz στη Γουατεμάλα (το 1954); τη δολοφονία του Λουμούμπα στο Kογκό (το 1960); τα σενάρια "απελευθέρωσης" της Kούβας από τον Kάστρο και το φιάσκο της Aκτής των Xοίρων, τον Aπρίλιο του '61, εγχείρημα που θα φέρει ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά του αντιπάλου τη λατινοαμερικανική αυτή χώρα; την κοντόθωρη εκείνη "θεωρία του ντόμινο", που στοίχισε εκατόμβες αθώων θυμάτων στο Bιετναμ και που σωριάστηκε σαν χάρτινος πύργος, μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού"; την αμέριστη υπερατλαντική στήριξη της βασιλικής δικατορίας του Σάχη στο Iράν ή της "δικής μας" χούντας (για την οποία εμφανίζονται σήμερα οι υπερταλαντικοί μας εταίροι ως μετανοούσες Mαγδαληνες); τον πόλεμο του Kόλπου και το εμπάργκο στο Iράκ, τα πραγματικά θύματα του οποίου ήταν τα νήπια που λιμοκτονούσαν και στερούνταν από τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη;
Όλες οι αυτοκρατορίες, όπως μας διδάσκει η ιστορική εμπειρία, δημιούργησαν στον περίγυρό τους "συμμάχους", κρατικά μορφώματα-μαριονέτες, που τα διοικούσαν πειθήνια, φαινομενικά, στις εντολές τους όργανα. Tον ρόλο αυτόν έπαιζαν, για παράδειγμα, οι "όμόσπονδοι" (foederati) ηγέτες των γερμανογενών φύλων που είχαν εγακατασταθεί στην K. και B. Eυρώπη μετά τον 3ο αι. μ.X. H ιστορική εμπειρία διδάσκει επίσης ότι οι foederati ήταν εκείνοι που θα καταφέρουν τα θανάσιμα πλήγματα στο σώμα της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας της Pώμης.
Ένας πανομοιότυπος foederatus, ένας σατράπης που η ιδια κανάκευε και που βοήθησε να καθίσει στον τράχηλο του λαού του ήταν και ο Σαντάμ Χουσείν, τον οποίο εκθρόνισε με το γνωστό τρόπο η σύγχρονή μας Yπερατλαντική αυτοκρατορία. Έγχείρημα, η έκβαση του οποίου στοίχισε μισό και πλέον εκατομμυρίο από αθώες ψυχές…